بهای تمام شده یکی از کلیدی ترین و مهم ترین محاسباتی است که باید در واحد حسابداری واحد های تولیدی انجام شود. بهای تمامشده کلیه منابعی است که از دست میرود تا یک منبع دیگر (کالا یا دارایی) تحصیل شود به طوری که منبع کسب شده اولاً دارای منافع اقتصادی آتی باشد و ثانیاً جریان ورود این منافع به درون واحد اقتصادی محتمل باشد. این منابع در هنگام خرید به عنوان یکی از اقلام دارایی طبقهبندی می شوند.
بهای تمامشدهای که منافع اقتصادی آن حاصل شدهباشد و دیگر منفعتی نداشته باشد، هزینه نام دارد.
با این دو تعریف متوجه میشویم که فرق بین بهای تمامشده و هزینه در منافع اقتصادی آتی است . بدینصورت که بهای تمامشده دارای منافع اقتصادی است ولی هزینه منفعت اقتصادی آن حاصلشده و دیگر منفعت اقتصادی ندارد .
یک شرکت زمانی که کالایی را خریداری میکند به صرف آنکه این کالا برای شرکت دارای منافع اقتصادی آتی است آن را به عنوان موجودی کالا و در طبقه داراییهایش قرار میدهد. اما به صرف آنکه این کالا به فروش رسید ، از آنجایی که منافع اقتصادی کالا دیگر حاصل میگردد و این کالا منافع آتی دیگری ندارد بایستی از طبقه دارایی (بهای تمام شده) خارج شده و به طبقه هزینه برده شود، ما در حسابداری این هزینه را بهای تمامشده کالای فروشرفته مینامیم.
به عبارت دیگر بهای تمامشده کالای فروشرفته، بهای تمامشده کالایی است که به فروشرفته و دیگر منافع اقتصادی آتی ندارد.
با یک تعبیر دیگر میتوان بهای تمام شده کالای فروش رفته به صورت زیر نیز بیان کرد. بهای تمامشده کالای فروش رفته ، بهای کالایی است که پای خود شرکت در میآید. شرکتها برای کسب سود باید کالا بفروشند. اما به منظور فروش کالا باید ابتدا آن را از خارج از شرکت تهیه کنند. بهایی که این کالا به دیگران فروخته میشود به عنوان فروش و بهایی که این کالا از دیگران خریداری میگردد (قیمتی که برای خود شرکت تمام میشود) به عنوان بهای تمامشده کالای فروشرفته تعریف میگردد. سود ناخالص، اختلاف بین فروش و بهای تمام شده کالای فروشرفته است. یعنی سودی است که هنوز هزینههای عملیاتی از آن کسر نشده و فقط اختلاف بین بهای کالایی که به دیگران بفروش رسیده و بهایی که از بیرون خریداری شده را حاصل میکند. محاسبهی بهای تمامشده و پیشبینی سود یکی از خدماتی است که توسط شرکت حساب نگاران سپید قابل ارائه میباشد.